رمز وبلاگ را عوض کردم. هر از چندگاهی باید این کار را کرد

حدود سه سال است که دست به نوشتن نزده ام واین برای یک نویسنده یا شاعر به منزله ی مرگ است. نوشتن بنظرم خود زندگی است. من هستم چون مینویسم.می خواهم خودم را وادار به نوشتن کنم. شاید بهتر باشد وقایع روز را بنویسم. شروع خوبی است. هنوز بنا بر عادت با دست نوشتن را ترجیح می دهم بر نوشتن با کامپوتر.

سوداهامان شهرها
شهرهامان سبزه
سبزه هامان بس زرد
زردهامان کلمات
کلماتی مبهم
مبهماتی در هم

شعرس از واسیلا گارنت ترجمه انوشیروان سرحدی

نرم و آسان
مثل اینکه می خواهی بیدار کنی
خاطره ای را از روزگار دیگری
سنگ های سرد را نوازش می کنی
می گویی:کار از کار طبیعت دیگر گذشته است

حتی کلاغها هم
به جنوب رفته اند

حالا فقط آنهایی زنده می مانند
که رؤیا می بینند

بیوه

شعری از لسه سودربرگ برگردان انوشیروان سرحدی
لباس عزایش با گوشت سفیدتنش به هم دوخته شده است
گوشت سفید بدنش
با مرک دوخته شده است
کجا می رود
ایا خاکستری از خود بخا می گذارد؟

تابستان

کسی بدنبال یک پر می دود
وفکر می کند
همه ی موجوداتی که می پرند
پرنده اند
خود را در آینه می بینم
ولبخند می زنم

شعری از یون میلوش ترجمه الف باران

بی آفتاب

من شاعرنابی نبوده ام
که به نیابت ازکسی شعر بگویم
تنها از آسمان خیال خودم بالا رفته ام
وخوشه خوشه ستاره چیده ام
برای روزهای مبادا
برای روزهای بی آفتاب